Παρουσίαση του Στεκιού Πολιτιστικών Ομάδων

 

Στέκι Πολιτιστικών Ομάδων Ρεθύμνου

 

 

Τι είναι το Στέκι;

 

Είναι ένας χώρος που από το 2010 στεγάζει την πολιτιστική, πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα των φοιτητών/τριων, αλλά και ευρύτερων κοινωνικών ομάδων της πόλης. Η διαχείριση του χώρου γινόταν και γίνεται πάντα μέσα από την ανοιχτή διαχειριστική συνέλευση και η λειτουργία του στεκιού βασίζεται στην αυτοοργάνωση, την οριζοντιότητα, την αντιιεραρχία και τη συλλογικότητα. Έτσι, όλες και όλοι συμμετέχουμε ισότιμα στην κουβέντα που αφορά το πώς θα φροντίσουμε και θα αξιοποιήσουμε τον χώρο, με προτεραιότητά μας να βρούμε ξανά τους τρόπους να ζούμε συλλογικά, να αποφασίζουμε μαζί και να χτίζουμε σχέσεις που βασίζονται στην εμπιστοσύνη και τη διάχυση της ευθύνης ισόποσα σε όλα μας.

 

Στο Στέκι, στόχος των ομάδων και των ατόμων είναι η προώθηση της τέχνης και του πολιτισμού με αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά, ενάντια στην κυρίαρχη μαζική κουλτούρα. Μέσα από τις ομάδες που οργανώνουμε εμείς οι ίδιες, μπορούμε να προσεγγίσουμε τη γνώση, την τέχνη και τον πολιτισμό, με τρόπους που δεν καθορίζονται από τις ανάγκες της αγοράς και μπορούν να ξεφεύγουν από τα κυρίαρχα πρότυπα. Με αυτόν τον τρόπο, αποκτάμε μια αδιαμεσολάβητη σχέση με την κουλτούρα, ανακαλύπτουμε τους τρόπους να οικειοποιηθούμε και να σχετιστούμε με την αισθητική μακριά από τα πλαίσια που δε μας χωρούν, να πραγματώνουμε δηλαδή τις ανάγκες μας για ελεύθερη έκφραση και δημιουργία.

 

Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχουν δραστηριοποιηθεί διάφορες ομάδες στον χώρο, όπως φωτογραφική, ζωγραφική, κινηματογραφική λέσχη, κινηματογραφιστική, αντιρατσιστική και δεκάδες άλλες πολιτικές πρωτοβουλίες. Κάθε εβδομάδα γίνεται στον χώρο ανοιχτή διαχειριστική συνέλευση, όπου συναντιόμαστε, συζητάμε ιδέες και δράσεις και δημιουργούμε νέες προοπτικές.

 

 

Για το εβδομαδιαίο πρόγραμμα μπορείτε να παρακολουθείτε
την ομάδα στο Facebook: «Πολιτιστικές Ομάδες Ρεθύμνου»

https://www.facebook.com/groups/politistikes.rethymnou

 

Νοέμβριος, 2023 

 

 

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ!

 

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ

              

]Τα όσα συνέβησαν στο Ηράκλειο τα ξημερώματα του Σαββάτου 30/9, δηλαδή η επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού, με την συμμετοχή όλων των τμημάτων της αστυνομίας και τον εγκληματικό τρόπο που έδρασαν οι δυνάμεις επιβολής του κράτους, με την παρότρυνση και συναίνεση τοπικών και ακαδημαϊκών αρχών, δεν μπορούν να μείνουν ασχολίαστα από εμάς.

Ο σοβαρά τραυματίας, που κατά τη διαδικασία βίαιης σύλληψής του βρέθηκε στο κενό από την ταράτσα του κτιρίου και κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του και που στη συνέχεια αφέθηκε χωρίς ιατρική φροντίδα για ώρες ολόκληρες, με χειροπέδες στα χέρια να υποφέρει από τους πόνους, καθώς και όλα τα υπόλοιπα άτομα τα οποία κακοποιήθηκαν κατά τη διαδικασία, αλλά και η ίδια η βίαιη εισβολή σε οικιακό άσυλο σε κατάσταση ειρήνης απέναντι σε άοπλους. Από μόνα τους σαν γεγονότα αποτελούν απόδειξη της βαρβαρότητας με την οποία είναι οπλισμένο το κράτος απέναντι σε όποια φωνή αντιστέκεται.

Ο Ευαγγελισμός υπήρξε ως τώρα για 21 ολόκληρα χρόνια ένα ζωντανό κύτταρο στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου, το Σπίτι μας, το σπίτι του κόσμου που αναζητούσε στέγη σε αυτό το τουριστικοποιημένο νησί με τα απλησίαστα ενοίκια, το σπίτι του αγώνα, για τις συνελεύσεις, τις αλληλέγγυες δράσεις, τις εκδηλώσεις, τις προβολές, τις συζητήσεις, τις ανοιχτές συλλογικές κουζίνες. Το σπίτι των βιβλίων μας και ο χώρος στον οποίο διαβάζαμε, ζυμωνόμασταν και συζητούσαμε, δημιουργούσαμε και εκφράζαμε αλληλεγγύη για όλες τις καταπιέσεις μας. Ένα ιστορικό, πολύπαθο κτίριο, που είχε αφεθεί να γίνει ερείπιο από το κράτος και το πανεπιστήμιο, το οποίο αναστήθηκε με κόπο και χρήματα του κόσμου του αγώνα, του κόσμου που το αξιοποιούσε καθημερινά, με γνώμονα τις άμεσες ανάγκες του, εκφράζοντας τις επιθυμίες του, αδιαμεσολάβητα και μακριά από τις κυρίαρχες λογικές και επιταγές των από πάνω.

Τι καλύτερο θα μπορούσε να υπάρξει από αυτό;

Να «αξιοποιηθεί για πολιτιστικός χώρος»; να «αξιοποιηθεί για φοιτητικές εστίες»;

Έχουμε κουραστεί με τις δικαιολογίες και τις προφάσεις του πανεπιστημίου και του κράτους. Ο Ευαγγελισμός και όλοι οι καταλλημμένοι και αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι κάνουν αυτό ακριβώς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, παρέχουν στέγη και παράγουν πολιτισμό, αισθητική και ηθική αδιαμεσολάβητα και αυτοοργανωμένα, από την ίδια την κοινωνία για την ίδια την κοινωνία, από τους από κάτω για τους από κάτω. Επομένως, οι δηλώσεις του πανεπιστημίου είναι υποκριτικές και αποδεικνύουν για άλλη μια φορά εν τέλει την πρόθεση του να διαμεσολαβήσει, λειτουργώντας ως επιχείρηση, προσπαθώντας να αντλήσει υπεραξία και να εκμεταλλευτεί οικονομικά οποιαδήποτε προσπάθεια και κίνηση δεν είναι του χεριού του. Όλα αυτά λοιπόν, δεν αποτελούν παρά μια ακόμα έκφανση της επίθεσης του κράτους και των θεσμών του στον κόσμο του αγώνα.

“Είναι πολλά τα λεφτά…”.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι το κόστος μόνο της “σφράγισης” του χώρου ανήλθε στο αστρονομικό ποσό των 37.000 ευρώ (δηλαδή για λίγα μπετά και λαμαρίνες), είναι εύκολο να φανταστεί και το πάρτυ που ακολουθεί με την υποτιθέμενη “αξιοποίηση” του χώρου.

Η Πανεπιστήμιο Κρήτης Α.Ε. συνεχίζει το έργο της  στο δρόμο της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας που κατέχει σε ιδιώτες. Όπως αντίστοιχα και στην περίπτωση της εν τέλει αποτυχημένης βίαιης προσπάθειας εκκένωσης της κατάληψης ROSA NERA στα Χανιά, όπως κι εδώ στο Ρέθυμνο με όλα τα κτήρια της περιουσίας του πανεπιστημίου στην πόλη, αλλά και με τη ΣΔΙΤ η οποία αυτή τη στιγμή μετατρέπει το campus του πανεπιστημίου στο Ρέθυμνο σε ένα άλλου είδους ξενοδοχείο με στόχο πρωτίστως εκείνους που έχουν να τα σκάσουν, δηλαδή ταξικά προνομιούχους ακαδημαϊκούς τουρίστες - πελάτες - καταναλωτές.

Αυτή η εταιρεία, λοιπόν, δεν έβγαλε μιλιά στην ανακοίνωση της για την εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμού, για τον παραλίγο θάνατο του μεταπτυχιακού φοιτητή της, που πέταξαν από την ταράτσα τα τσιράκια της που διόρισε για να της καθαρίσουν την επένδυση απ’ τα ενοχλητικά στοιχεία που της χαλάνε τη σούπα. Αντ’ αυτού συνεχάρη την επιχείρηση και μίλησε για την εκπλήρωση κάποιου διαχρονικού αιτήματος που είχε το πανεπιστήμιο σχετικά με αυτό το κτίριο χωρίς να εκφέρει καν ποια είναι τα σχέδια και η σκέψη γύρω από την συστημική “αξιοποίησή” του.

Ψηφαλάκια να βάλω;

Φυσικά η στιγμή που έγινε η επίθεση, προεκλογικά και εν μέσω καταστροφών και δολοφονιών στη χώρα, αποκαλύπτει σίγουρα μια βαθιά πολιτική σκοπιμότητα. Τα συντηρητικά ακροατήρια που έχουν απομείνει ακόμα να στηρίζουν αυτήν την ολιγαρχία, διψάνε για αίμα και επιβολή. Αυτοί που τρέφονται με τους ανταγωνισμούς που σπέρνουν μεταξύ των φτωχών μέσα στην κοινωνία είναι όσοι αποτελούν τους πραγματικούς καταληψίες της εξουσίας των ζωών μας.

Ωστόσο, γνωρίζουμε καλά ότι η καταστολή είναι σύμφυτη με την ουσία της ύπαρξης του κράτους. Όσο υπάρχει κράτος και εξουσία οι επιθέσεις και οι προσπάθειες συρρίκνωσης του κόσμου που αντιστέκεται είναι αναμενόμενες. Για αυτό ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε εδώ. Απέναντι στην επίθεση και την ασφυξία, να δημιουργούμε ασφαλείς χώρους, να υπάρχουμε και να δρούμε αδιαμεσολάβητα, να φτιάχνουμε ομπρέλες προστασίας με αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση ως τρόπο αντίστασης και αγώνα. Να εφευρίσκουμε καινούργιες  γλώσσες στην τέχνη και στην αισθητική, που να μπορούν να αντιμετωπίζουν κατά μέτωπο τη βαρβαρότητα που είναι εκεί κάθε μέρα. Την βαρβαρότητα που απλά είναι ικανή, ένα πρωί, να εισβάλει από ένα παράθυρο, να μας κακοποιήσει, να μας πετάξει από την ταράτσα και έπειτα να  χειροκροτεί τον εαυτό της.

Οι πολιτιστικές ομάδες στο Ρέθυμνο μοιράζονται μια κοινή ιστορία με όλο το ανταγωνιστικό κίνημα. Δεν αφήσαμε ποτέ να κοπεί το νήμα των κατακτήσεων και των αγώνων που μας αφήσαν παρακαταθήκη οι προηγούμενες γενιές. Μια ιστορία που δεν ξεχνάμε και η οποία μας κρατάει σε σύνδεση με όλον τον αξιακό κώδικα που κρατάει την τέχνη και την  αισθητική επικοινωνία των από κάτω ακονισμένη και αιχμηρή μπροστά στην συμμόρφωση και τη συνεργασία με τους κυρίαρχους σκοπούς. Σκοπούς τους οποίους υπηρετεί ολοένα και περισσότερο η ακαδημία και η διοίκηση της. Ως εκ τούτου εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας και τη συμπαράστασή μας στα αγωνιζόμενα κομμάτια που σήμερα βαρύνονται με κατηγορίες όσον αφορά την κατάληψη του Ευαγγελισμού, άλλα και σε όλες τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους που δέχτηκαν και δέχονται επίθεση καθημερινά από την κυριαρχία.

 

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Κανένας μόνος, καμία μόνη, κανένα μόνο!

 

Στέκι Πολιτιστικών Ομάδων Πανεπιστημίου Ρέθυμνο

 

Για μας η Rosa ήταν και θα παραμείνει…

«το κουνούπι στο αυτί του λιονταριού»

[Στο διάστημα που μεσολάβησε από την ημέρα καταστολής και εκκένωσης της κατάληψης Rosa Nera, μεταξύ δράσεων όπου συμμετείχαμε από την πρώτη κιόλας στιγμή μέχρι και σήμερα, προσπαθήσαμε με μεγάλη δυσκολία να συντάξουμε ένα κείμενο αλληλεγγύης. Κι αυτό γιατί, στο κείμενο αυτό, κληθήκαμε να χωρέσουμε και να διαχειριστούμε, πέρα από τα πρόσφατα γεγονότα, ένα μεγάλο φορτίο θλίψης και οργής.  Γράψαμε, σβήσαμε.. χρησιμοποιήσαμε δυσνόητους όρους, σε άλλα σημεία δημοσιογραφική γλώσσα, μπερδεμένη ακαδημαϊκή σύνταξη και όλα αυτά που χρειάζεται ένα κείμενο για να βγει «σοβαρό» και «αντάξιο της περίστασης».

Όταν τελικά το ολοκληρώσαμε, διαπιστώσαμε πως μέσα στο δυσνόητο και εξειδικευμένο περιεχόμενό του, δε χωρούσε ούτε η αναπνοή μας. Έτσι προέκυψε εκ νέου το παρακάτω, μικρό αλλά για μας πιο ουσιαστικό.]

Για την Ρόζα δεν υπάρχει κάτι καινούργιο να πούμε, αφού δεν καλούμαστε για πρώτη φορά να μιλήσουμε και να υπερασπιστούμε με κείμενο την κατάληψη. Γιατί η υπόθεση της Ρόζας για μας μπορεί και να ξεπερνάει τα 16 χρόνια που υλικοποιήθηκε μέσα στα μαρτυρικά ντουβάρια της 5^ης μεραρχίας.

Για μας η Ρόζα είναι από το ίδιο υλικό, την ουσία και το νόημα του οποίου κληρονομήσαμε κι εμείς  ως πολιτιστικές ομάδες στο Ρέθυμνο. Είναι η κουλτούρα της ισότιμης συσχέτισης των ανθρώπων και η κοινότητα που οικοδομήθηκε από τα κάτω, από τις δεκαετίες κιόλας του ‘80 και του ‘90, μέσω των κινημάτων για τα φοιτητικά, τα εργασιακά και τους αγώνες δικαιωμάτων για όλα τα αποκλεισμένα αυτής της κοινωνίας. Τα πιο προοδευτικά και ριζοσπαστικά κομμάτια του νησιού, ήταν και είναι αυτά που ακόμα και σήμερα μας συνέχουν και που συγκρότησαν τον αντιφασιστικό, αντιεξουσιαστικό, αντισεξιστικό, αντιεμπορευματικό αγώνα, την δράση για οικολογικά ζητήματα, καθώς και τις διεκδικήσεις για σίτιση, στέγαση και αδιαμεσολάβητο πολιτισμό (Δημητρακάκη, Ξενία, στέκι πολιτιστικών Νικ. Φωκά).

Για εμάς η Ρόζα δεν άρχισε να υπάρχει το 2004, ούτε και σταμάτησε να υπάρχει τα ξημερώματα της 5^ης Σεπτέμβρη του 2020. Γιατί το νόημα και το περιεχόμενο των από τα κάτω αυτοοργανωμένων, ισότιμων, ελεύθερων και κοινωνικά ανοιχτών χώρων, είναι κάτι που ξεπερνά τα υποκείμενα, τον χρόνο και τις εκάστοτε επιθέσεις της κυριαρχίας. Είναι αυτό το περιεχόμενο της ζωής που δε μπορεί παρά να είναι συνυφασμένο με το ίδιο το νόημα της οικουμενικής ελευθερίας, που δε θα σταματήσει ποτέ να βουίζει λυσσασμένα ακόμα και στο κατά τα άλλα αγέρωχο αυτί του κάθε επίδοξου δυνάστη και του πιο τιποτένιου και ολοκληρωτικού συστήματος.

Μέσα σε όλο αυτό το βαρύ κλίμα, είμαστε χαρούμενα που μας διαπερνούν κοινές αξίες με την Rosa Nera και που μας συνέχει η πορεία της ιστορίας των διεκδικήσεων και της συλλογικής κουλτούρας σε αυτό το νησί. Είμαστε επίσης χαρούμενα γιατί σε αυτό το μικρό διάστημα, η αλληλεγγύη του κόσμου, αυτών που κατά την μειοψηφική κυριαρχία παρουσιάζεται ως «μια μικρή μειοψηφία», ήταν τελικά τεράστια, σε σημείο να μην έχει μείνει κάτι άλλο να ειπωθεί από εμάς, παρά ο ίδιος ο δρόμος. Θα παραμείνουμε μαζί, σε οποιονδήποτε χρόνο και οποιοδήποτε μέρος, επειδή οι ιδέες μας δεν εκκενώνονται. Θα παραμείνουμε εδώ με όλα τα συντροφικά κομμάτια αυτής της γης, για να επιτεθούμε σε ό,τι μας ρουφάει την ουσία και μας καταδυναστεύει, με όπλα μας την εναντίωση στην κυρίαρχη ηθική και αισθητική, την αλληλεγγύη των από κάτω, την ισοτιμία, την αγάπη για τη ζωή και την ελευθερία.

Η Ρόζα θα μείνει κατάληψη και μόνο! Πρυτάνεις, μπάτσοι, φασίστες, δημαρχέοι, ξενοδόχοι, μην κάνετε όρεξη!

Σαν ρόδα οι ιδέες μας θα ανθίζουνε!

Σαν αγκάθια οι αγώνες μας θα τρυπάνε!

Τιμή δεν έχει η αγάπη, τιμή δεν έχει η ζωή!

 

Στέκι Πολιτιστικών Ομάδων Ρεθύμνου